KOMIKS JAKO REBUS - CZ.1
Rebus wydaje się tą formą zapisu, operującego zarówno odwzorowaniem przedmiotów skrótu rysunkowego (ręka, stół, drzewo itp. przedstawionych schematycznie), jak i słowami jak i fragmentami słów, którą odczytujemy łącznie, przesuwając sie od lewej i prawej, od znaku do znaku, aby na końcu odczytywać łączny sens, wyłaniający sie z kompozycji znaków należących do dwóch oddzielnych porządków - ikonicznego i lingwistycznego. Oczywiście przedstawienie komiksu jako rebusu czy tez jego szczególnej formy byłoby uproszczeniem. Komiks (...) operuje niekiedy bogatym wzorem zindywidualizowanych, pozbawionych więc owej rebusowej symboliczności i jest (...) próbą opisowego, a więc nie jedynie symbolicznego traktowania zjawisk. Jednakże analogia z rebusem pozwala na rozwikłanie przynajmniej trzech wątpliwych punktów.
Po pierwsze, pokazuje innej - obok samego komiksu - formy komunikowania treści, w której wzajemna relacja porządku ikonicznego i lingwistycznego nie ma charakteru wzajemnego uzupełniania (przy czym zazwyczaj jeden z tych składników podporządkowany jest drugiemu) lecz ujawnia ich związek organiczny, z faktycznym zatarciem różnic, jakie dzielą oba te porządki. W rebusie, podobnie jak w komiksie, litera może przybrać charakter nie tylko konwencjonalnego znaku fonicznego, ale stać sie znakiem graficznym, którego kształt czy sposób napisania (narysowania) przynosi dodatkowe treści.
Krzysztof Teodor Teplitz
Sztuka komiksu